Al een behoorlijke tijd zit het in het vat en nu lijkt het er eindelijk van te komen; het oplossen van de verkeersproblemen rondom de kern van Maarsbergen.
Er zijn inspraakavonden geweest en er heeft veel overleg plaatsgevonden. Er is gekeken naar verkeersstromen, ontsluiting, bereikbaarheid en de directe problemen voor de mensen. Vooral het laatste moet u als lid van MMN zorgen baren en als u dit nog geen zorgen baart, dan zou u er toch eens over na moeten denken. Wat zijn de gevolgen van de ingrepen voor ons mensen!
Vanuit mijn werk behoor ik te kijken naar de gevolgen van menselijk ongeduld op natuur en cultuur. Soms moet ik niet wijken voor de waan van de dag maar kiezen voor het behouden van andere waarden. We zijn op deze aarde slechts te gast en dienen ons ook hiernaar te gedragen. Daarom kijk ik bij mooie plannen met 'artist impressions' meestal naar wat ik niet kan vinden … Volgt u het nog? In de plannen van Prorail ontbreken een aantal voor onze vereniging elementaire zaken.
Ten eerste de cultuurhistorische waardering van het plangebied. Eenvoudiger gesteld, we hebben met z’n allen afgesproken dat we de Grote Bloemheuvel en het complex (huis en gronden) van het Landgoed Maarsbergen van groot belang vinden om zorgvuldig te behouden. We hebben hiervoor geen halve maatregelen genomen en er is besloten deze objecten een rijksmonumentale status te geven. Nu zullen de meeste mensen niet aan het terrein rond het spoor kunnen aflezen dat er hier hoge cultuurhistorische waarden spelen. De gemiddelde leek op dit gebied ziet wel dat de eiken rond de vervallen varkenskotten oud zijn, maar dat is het dan wel. Dit is gewoonlijk geen probleem, maar dat wordt het wel op het moment dat er plannen worden ontwikkeld door professionals en door onze gemeente die aan deze waarden voorbij gaan. Langs het spoor staan namelijk eiken die, zeer vermoedelijk, toebehoren aan het oude assenstelsel van het kasteel Maarsbergen. Let wel, we hebben het nu over 300 jaar geschiedenis!
Al 300 jaar heeft niemand het in zijn hoofd gehaald om deze bomen te kappen. Die bomen leggen nog steeds de relatie tussen de Grote Bloemheuvel en het Kasteel Maarsbergen. Gelukkig heeft men destijds bij Monumentenzorg niet zitten slapen en is de relatie tussen de Grote Bloemheuvel en de oude bomen in het monumentenregister opgenomen.
Daarnaast zijn er de enorme natuurwaarden van de Kolken. Er is nergens een natuurwaarden inventarisatie te vinden en de reactie van Prorail hierop is simpel: 'Als dat noodzakelijk is dan voeren we deze inventarisatie alsnog uit'. Maar Prorail snapt niet dat het tellen van amfibieën in een bepaald seizoen moet plaatsvinden en dat het inventariseren van planten, vleermuizen, vlinders en libellen ook seizoensgebonden is. Het probleem is te groot om hier volledig uiteen te zetten en we realiseren ons ook dat het waarschijnlijk niet wenselijk is om het plan tegen te gaan houden. Maar moet een boom van 300 jaar niet als uitgangspunt dienen in plaats van een lastige sluitpost te zijn? Is het zo moeilijk om te begrijpen dat de Kolken als biotoop uniek zijn? Prorail vraagt straks ontheffing om die biotoop de nek om te draaien, maar er is nooit onderzocht of dat terecht is. Ook de gemeente en Prorail hebben zich aan de wettelijk bepalingen te houden. Genoeg reden voor het bestuur om over te gaan tot actie. Want hiervoor zijn wij natuurlijk opgericht. En toch hebben we ook hier weer voor de proactieve weg gekozen. Vooraf praten met Prorail en de gemeente. Nu kan het nog, straks wordt de omgevingsvergunning aangevraagd en staan we lijnrecht tegenover elkaar. Vanuit het bestuur is daarom een werkgroep in het leven geroepen. Thijs Meinders, Geert Kappe, Willemijn Cappetti en ikzelf trekken de kar. Jaap de Bruijn, onze penningmeester, heeft een bescheiden budget gereserveerd.
Moet dit nu? Misschien stelt u zich op dit moment deze vraag. Ook ik sta vrijwel dagelijks ten minste tien minuten in de file om de hindernis Maarsbergen te nemen. Straks sta ik er in de spits nog maar vijf minuten te wachten. De groene poort met de oude eiken heeft plaatsgemaakt voor een fraaie betonnen wand met keurig rood asfalt voor de fietsers. De kamsalamander is verdwenen, de vleermuizen fourageren niet meer tussen de Grote Bloemheuvel en de Kolken. En hoe zal het de vlinders en libellen vergaan? De rode beuken voor de kerk bepalen nu nog het dorpsbeeld van Maarsbergen. Als die het maar gaan redden want hier moet de niveau met 50 cm dalen en dat vindt een beuk niet fijn. Maar we kunnen rijden, in de haast van de dag op tijd naar huis. Was het vroeger een leuk groen dorpje dat Maarsbergen, rode beuk of rood asfalt, wie ziet het verschil?
door: Richard Zweekhorst