Ieder mens heeft zijn eigen beleving bij bomen. Op de laatste workshop van MMN hebben we dit nog eens stevig bij de hoorns gevat. Ieder individu vindt wel iets van de voorgenomen ingreep van het Utrechts landschap. Zoals in het vorige stuk al omschreven is het wel handig om te begrijpen wat de afwegingen zijn. Zonder al te vaktechnisch te worden wil gaan we even samen het bos in…
Natuur is in ontwikkeling en reageert altijd dynamisch op de voorwaarden van dat moment. De soorten planten en dieren maken samen met de bodem, weer en nog ontelbare andere zaken welk zaadje er gaat kiemen en tot wasdom zal komen. Als we de mens zien als onderdeel van de natuur kunnen we stellen dat het evenwicht op aarde een beetje verstoord is. Het zou voor de natuur wel fijn zijn als er 9 miljard minder mensen op deze aarde zouden rond hobbelen…
Op het moment dat een beheerder besluit in te grijpen gaat deze eigenlijk gewoon tuinieren. We hebben de ambitie om de natuur te beheersen en slechts deze wens rechtvaardigt ons handelen. Het beheren van terreinen of uw tuin vraagt een continu inbreng van tijd en energie. Alleen dan kan de mens de natuurlijke ontwikkelingen beïnvloeden of terugdraaien. Juist de inbreng op lange termijn is bij het UL onzeker. De afgelopen 20 jaar zijn in ieder geval het bewijs dat deze ambitie niet altijd haalbaar is.
De eerste vraag die we ons dus horen te stellen is de visie vraag. Laten we het over aan de natuur of gaan we tuinieren? Veel reacties op de plannen van het landschap die we horen van inwoners richten zich vooral op het onbegrip voor de keuzes, de visievraag! We hebben een gesprek gehad met het Utrechts landschap waaruit duidelijk werd dat men besloten heeft te gaan tuinieren. In de beheerplannen is verankerd dat de terreinen Hoog Moersbergen en Stameren omgevormd gaan worden naar een nieuwe laag waarin de natuurwaarden zo hoog mogelijk zijn.
De keuze die is gemaakt wordt onderbouwd met een gedegen beheerplan en ondersteund met veel kennis in het veld. Petje af, vanuit de gekozen visie het vakinhoudelijk tip top in orde.
Wat MMN bevreemd en waarin wij de plannen niet steunen is de gekozen visie. Door tuinieren natuur gaan maken klinkt een beetje als op de stoel van de grote man gaan zitten. De natuurlijke processen blijven prikkelen tot er een gewenste natuurlijke reactie op gaat treden is natuurlijk verre van natuurlijk… De cultuurhistorische waarden gaan grotendeels verloren en de eigenheid van deze terreinen wordt straks beheerd naar een eenheidsworst. Het UL denkt in andere grootheden, men beheert enorme gebieden en overziet het landschap op een andere schaal dan de wandelaar. We hebben het hier niet over goed of fout, de belangen zijn gewoon anders.
In het veld zijn tijdens de rondgang enkele bomen aangemerkt die alsnog mogen blijven. Een doekje voor het bloeden. De vergunningen zijn verstrekt, het beheerplan is gedegen, de visie is duidelijk. Een tweede is het omvormen van 6ha bos naar heide op Stameren. Een de beleving van veel recreanten een prachtig stukje bos met grote Rhododendrons, Douglas en Tamme Kastanje. Dit gaat allemaal weg omdat de provincie heeft bepaald dat hier een van de vele stukje heide hersteld hoort te worden. De heide is er maar het moet 6 ha groter. Verder is er geen denkbare reden om het bos te offeren. MMN zal proberen deze aanvraag bij de gemeente tegen te houden. Al jaren zetten we in dit gebied de padden over, wat er van deze populatie over gaat blijven weet niemand. We zullen de gemeente benaderen om voor dit gebied de cultuurhistorische waarden te stellen boven het heideherstel. Indien de vergunning toch verleend gaat worden is de kans dat we deze van een bezwaar gaan voorzien hoog.
Ondanks alles heeft er een goed gesprek plaatsgevonden waarin we het op een respectvolle en inhoudelijke manier met elkaar oneens waren.
Richard Zweekhorst
Voorzitter Maarn Maarsbergen Natuurlijk
Deel 1 van dit dossier leest u hier: Kappen!!
Deel 2 van dit dossier leest u hier: Kappen 2 !!
