Al heel lang wordt er gesproken over de wenselijkheid van de uitbreiding van het industrieterrein ten Noorden van Maarsbergen. Inmiddels is duidelijk dat er concrete plannen zijn en wordt er getracht door te pakken.
MMN zit aan tafel om de belangen van onze vereniging te behartigen. Het is tijd om onze leden te informeren over onze opvattingen.
Stand van zaken
Dat het om een complex vraagstuk gaat zal iedereen duidelijk zijn. Persoonlijk kijk ik bij complexe vraagstukken graag eens terug; wat waren de uitgangspunten en waar gaat het allemaal over. Grote bedrijventerreinen met een prima infrastructuur liggen in de omgeving te wachten om in gebruik genomen te worden. Dagelijks komen velen van ons via spoor of snelweg langs locaties als Veenendaal en Utrecht. Waarom is het zo belangrijk om het industrieterrein Maarsbergen te vervijfvoudigen? De gevolgen voor de infrastructuur zijn een drama en de kern Maarsbergen zal voor 40% uit woningen en voor 60% uit bedrijven bestaan. Wie gaan hier gelukkig van worden? Je zou kunnen denken dat een aantal partijen al concrete heeft gezet en dat wij er dus maar niet langer meer over moeten zeuren. Alles is toch al besloten en daarom gaan we het er maar niet meer over hebben. Dat is ook een manier om de discussie uit de weg te gaan.
Standpunt MMN
Enkele Maarsbergse ondernemers doen het goed en hebben dringend behoefte aan meer ruimte en natuurlijk wil men graag in het dorp blijven. Ik kan dat goed begrijpen en het zijn zaken om trots op te zijn, mooie staaltjes ondernemerschap! De oude camping moet eraan geloven en op het industrieterrein is voldoende ruimte voor bomen, groen en dus een mooie natuurlijke uitstraling. Als ik naar het huidige industrieterrein kijk, met de kwakkelende bomen en struiken en de architectonische hoogstandjes weet ik overigens wel beter. Het dossier is lastig om helemaal te beschrijven, te veel bijzaken zijn van belang en daar is hier geen ruimte voor. Als standpunt kunnen we stellen dat het vergroten van het industrieterrein met 7 of 10 ha momenteel niet op onze steun kan rekenen. De kleine variant waar een bescheiden ruimte wordt ingenomen voor enkele lokale bedrijven heeft onze voorkeur.
Het probleem van de infrastructuur
Maar het grote probleem blijft de infrastructuur. Het plan wordt hierdoor zo duur dat er woningbouw (dat zal overigens wel geen sociale woningbouw worden) noodzakelijk is om het plan te financieren. Voorlopig heeft de gemeente het plan opgepakt om gezamenlijk met de nieuwe eigenaar van de oude camping een verkenning uit te voeren. De kans van slagen is 50% en het mogelijke verlies is volgens de partijen ingecalculeerd. Deze plannen werden in januari uiteengezet in een bijeenkomst op het gemeentekantoor in Driebergen, een paar weken nadat onze gemeente onder toezicht is geplaatst wegens het plunderen van het spaarvarkentje van de burgers. Naar de gemeente hebben we de kritische vraag gesteld of de gemeente wel geld heeft om te gaan speculeren met grond, zeker met dit risico! Maar is het daarnaast moreel acceptabel? Hoe verklaar je dit naar de bevolking? Het blijkt maar weer, niets geeft zo makkelijk uit dan andermans centen. Maar de gemeente moet iets gaan doen voor de lokale ondernemers, want er dreigt imagoschade voor het college, de peilingen vragen om maatregelen. Centraliseren maar, kom maar lekker naar Maarsbergen. Wegen aanlegen, bedrijven huisvesten, milieunormen, huizen bouwen om dat allemaal weer te kunnen betalen. Leve de vooruitgang! Het gaat allemaal weer om de korte termijn en de centjes.
Natuur- en cultuurwaarden van het gebied
We hebben een mooi stukje landschap daar tussen Maarsbergen en Woudenberg, overgangsgebied tussen de Heuvelrug en de Vallei. Geomorfologisch van enorm belang, gevormd in de laatste ijstijd waarna mensenhanden het de afgelopen eeuwen hebben ontgonnen om er een bescheiden bestaan op te bouwen. We rekenen hier in duizenden jaren en deze sporen zijn in ons landschap nog af te lezen. Met name de zeer oude kleinschalige ontginningen zijn zéér waardevol en zouden eigenlijk de status van beschermd landschap moeten hebben. Zo'n prachtig stuk ontginningsgeschiedenis hebben wij in volle glorie naast de keukendeur. Daar word je toch gelukkig van? En … heeft u de foto’s van de vele ooievaars gezien het afgelopen jaar? Honderden waren er in het weiland neergestreken, werd u daar ook niet een beetje gelukkig van? En … fietsen langs de Grift tussen Maarsbergen en Woudenberg, een mooi gebied met rijen knotwilgen en de oeroude percelen waar de boeren nog kunnen boeren naar de hedendaagse normen. In het zonnetje op de fiets in het voorjaar, met wind in de rug, lammetjes kijkend bij de boeren (de zwarte blijven toch altijd leuker …), met dichtgeknepen neus langs de gierkar … daar word je toch gelukkig van!
Reactie MMN op de plannen
MMN heeft onlangs een brief geschreven naar het gemeentebestuur waarin wij stellen en aantonen dat een investering van € 165.000 gemeenschapsgeld voor een haalbaarheidsonderzoek bijzonder riskant is. Daarbij hebben we vanuit de doelstelling van onze vereniging gewezen op de unieke waarden in het plangebied. Ook hebben we gewezen op het centrumplan in Maarn waar onverkoopbaarheid van onroerend goed roet in het eten gooit en wij voor onbepaalde tijd met een gat blijven zitten. Daarbij is het in mijn ogen ongepast om na het plunderen van het gemeenschapsspaarvarkentje een nieuw gemeentekantoor te bouwen en na een tik op de vingers van de provincie direct weer in een volgend risicovol project te stappen. We tonen aan en onderbouwen inhoudelijk waarom bepaalde zaken niet kloppen maar gunnen (en dit is echt belangrijk) de lokale ondernemers mogelijkheden hun bedrijf in Maarsbergen voort te zetten.
door: Richard Zweekhorst
