Min of meer is bovenstaande titel precies wat we gedaan hebben als het gaat om het behoud van natuurwaarden in de Maarnse zandafgraving. Een aantal maanden geleden werden we door de politiek betrokken in het proces rondom de voorgenomen openstelling van de zandafgraving.
Op het moment dat MMN in de trein stapte waren de plannen al in een vergevorderd stadium en bleken de bewoners van de Bergweg en de terreineigenaar 'het Recreatieschap' al geruime tijd met elkaar rond de tafel te zitten. Zo zien we maar weer, waar iedereen denkt dat we op de hoogte zijn van hetgeen er speelt in onze kernen, is dat toch niet altijd een vanzelfsprekendheid.
Mens en Natuur
De zandafgraving is al een flink aantal jaren gesloten voor publiek. Het Recreatieschapschap is voornemens het terrein open te stellen voor extensieve recreatie, en de gemeenteraad is voornemens hiermee in te stemmen, mits de ecologische waarden er niet onder lijden. Als je na het lezen van dit stuk de telefoon pakt, contact opneemt met het WNF en hen de simpele vraag stelt wat het gevaarlijkste roofdier op aarde is dan zal er slechts één antwoord mogelijk zijn: de Mens!
Mensen hebben door de jaren heen bewezen zich niet te kunnen gedragen en de natuur graag te willen gebruiken. De zandafgraving heeft een roerig verleden als het gaat om recreatief gebruik. Het rechtvaardigt in onze beleving de stelling dat openstelling altijd van invloed zal zijn op de ecologische waarden. Echter hebben wij als MMN in het verleden het standpunt ingenomen dat extensieve openstelling mogelijk moet zijn en dat schept een verplichting.
Ecologisch onderzoek noodzakelijk
Nadat Michiel het verkennend onderzoek had gedaan, waarin voor ons duidelijk werd hoe de kaarten lagen en welke standpunten er waren ingenomen door de betrokken partijen hebben we als bestuur besloten zwaarder op deze zaak in te zetten. Van meet af aan heeft MMN ingezet op een ecologisch onderzoek, want: 'Als je niet weet wat er zit, weet je ook niet wat je kapot maakt!' Daarnaast hebben wij stelselmatig geweigerd mee te praten of te denken over de mogelijke padenstructuur en verdere invulling van het terrein.
Eerst maar eens in beeld brengen wat de belangrijke routes zijn binnen een uniek biotoop als de zandafgraving. Hierin gaan we duidelijk een stap verder dan de bewoners van de Bergweg of de beheerder van het zwerfsteneneiland. Tijdens een rondwandeling in het gebied met vertegenwoordigers van alle belanghebbenden heeft MMN duidelijk kunnen maken waarom wij ons standpunt innemen. Waarbij opgemerkt moet worden dat wij niet zozeer verkondigen wat wij er van vinden, maar vooral schetsen dat er aan de wettelijke bepalingen binnen de Flora- en Faunawet voldaan moet worden door alle partijen. Niemand staat boven de wet! Wij denken dat het Recreatieschap, de wethouder, het Utrechts Landschap, vertegenwoordigers van het Nationaal Park Utrechtse Heuvelrug en de aanwonenden onze boodschap gehoord hebben.
Ecologische quickscan opgesteld
Inmiddels is de ecologische quickscan opgesteld en hebben wij de gelegenheid gehad hier onze mening over te geven. Een quickscan geeft eigenlijk niet meer aan dan een inschatting van het biotoop. Wat is er mogelijk in een gebied als de Maarnse zandafgraving? Met het oog op het unieke karakter van het gebied zijn wij van mening dat een uniek biotoop ook unieke natuurwaarden moet herbergen. Naast inbreng vanuit ons bestuur konden we binnen onze vereniging ook aanspraak maken op de expertise van enkele leden om een oordeel over het rapport te kunnen vellen. Mooi stukje samenwerking en we danken deze leden dan ook voor hun bijdrage.
Het kan dus wel!
Zoals het er nu naar uitziet kunnen we trots zijn op het resultaat en heeft het er alle schijn van dat onze visie grotendeels wordt overgenomen. In ieder geval zal het hondenlosloopgebied er niet meer komen en is het unieke karakter van het gebied erkend. Eerdaags gaan we op uitnodiging van wethouder Verhoef samen met het Recreatieschap en de gemeente om de tafel zitten. En al zijn we het niet altijd met elkaar eens, het is bijzonder prettig om te ervaren dat we gezamenlijk op zoek zijn naar een manier waarbij de natuur kan winnen. Daar is het ons om te doen en eerlijkheid gebied te zeggen, het siert de wethouder dat hij hier oog voor heeft en het lef heeft om gewoon met elkaar vooraf in gesprek te gaan.
door: Richard Zweekhorst
