Mijn favoriete boom staat langs de Droststeeg, waar ik vanuit de Appelvinklaan dagelijks het bos inloop met mijn hond. Statig en prachtig staat de oude beuk je op te wachten. Hij oogt heel oud en is ieder seizoen even mooi.
Toen wij in 2007 in Maarn kwamen kijken naar het huis waar we nu wonen werd ik al direct verliefd op deze boom. Hij ademt wijsheid en geschiedenis. Toen ik mij als natuurgids ging verdiepen in de cultuur historie van mijn omgeving leerde ik over de Drost die tot in de 17e eeuw over de Droststeeg richting kasteel Eijkelenburg reed in zijn rijtuig.
Zou de beuk er toen al hebben gestaan? Maar beuken worden meestal niet zo oud. Volgens Cees van Lambalgen zijn de meest bomen met enige omvang tijdens de tweede wereldoorlog gekapt (voor brandhout) dus zou deze beuk vanaf die tijd hebben kunnen groeien. Hij schat de beuk op ongeveer 75 jaar oud, dus geen eeuwen oud helaas, maar toch niet minder mooi daardoor. En dat betekent ook dat deze prachtige boom nog wel even mee kan gelukkig!
Op oude kaarten die de CHC op de MMN website heeft gezet kan ik de boom ook niet terugvinden, maar het valt wel op dat op de oude kaarten de Droststeeg niet de knik maakt bij de beuk die er nu wel is. Het gebied van de Birkt was in rechte lijnen ontgonnen. Rond de ontginning was veel verstuiving van zandduintjes. Dit kan ook de oorzaak zijn geweest van de latere knik in de Droststeeg bij de beuk. De houtwallen die langs de percelen liepen zien we nog steeds terug in het landschap, en de wal die langs de Droststeeg liep ligt nu wat verder weg van het pad. Op deze wal (die je ziet ten Noorden van de Droststeeg) vind je ook prachtige oude beuken en eiken. Zo vertellen oude bomen ons veel over vroeger!
Jolanda Blom