De excursie wintergasten kijken is begeleid door de (nieuwe) Maarnaar Aat Schaftenaar. Wij laten hem nu aan het woord.
Na het begeleiden van de wintergastenexcursie werd me gevraagd om mezelf aan de leden van MMN voor te stellen omdat het de bedoeling is dat ik nog vaker excursies ga begeleiden. Welnu, mijn naam is Aat Schaftenaar,
ik ben getrouwd en heb een dochter van 8 maanden en woon nu ruim een jaar met veel genoegen in Maarn.
Ik ben opgegroeid in Harderwijk en volgens mijn moeder wilde ik als 4-jarige al met plastic beestjes spelen in plaats van met autootjes. In de strenge winter van 78/79 richtte ik een voedertafel in en met een van oma geleende kijker en het boekje "wat vliegt daar" werd de basis gelegd voor een levenslange passie: vogels.
Op mijn 13e werd ik lid van de jeugdbond voor natuurstudie JNM toen nog ACJN geheten. Met deze club deed ik mee aan vele excursies en nam ik deel aan vele kampen. Al snel ging ik zelf vogelexcursies leiden want binnen de jeugdbonden worden alle activiteiten door de jongeren zelf georganiseerd. Deelnemend aan excursies en kampen over planten en insecten raakte ik ook meer en meer geïnteresseerd in andere natuurelementen.
Niet verwonderlijk dus dat ik aan het eind van de middelbare school besloot om biologie te gaan studeren. Ik koos bewust voor Wageningen omdat ik dicht bij de natuur wilde blijven wonen en de biologiestudie daar bovendien de meeste uren practicum had. Ik studeerde af op Zilveren Manen (een soort vlinder) in Overijssel en op Parelhoenders in Kameroen.
Helaas was er niet veel werk voor biologen begin jaren ’90 en dus besloot ik al snel het over een andere boeg te gooien. Ik werd reisleider bij wandel- en natuurreisorganisatie SNP. Daar werkten toen veel biologen omdat de reisleiders geacht worden een en ander over de natuur onderweg te kunnen vertellen. Dat heb ik jarenlang gedaan en ik ben er pas mee opgehouden nadat ik op een reis in Schotland mijn vrouw had ontmoet. Ik vond het werken met mensen leuk en had niet meer zo’n zin in een echte biologenbaan.
Toen heb ik een flinke carrièreswitch gemaakt naar de zorg. Nu werk ik alweer twee jaar met verstandelijk gehandicapte jongeren met gedragsproblemen. Ik geniet enorm van dit werk en doe er ook een deeltijdopleiding Sociaal Pedagogische Hulpverlening bij.
Maar het biologenbloed stroomt natuurlijk ook nog rond en in mijn vrije tijd ben ik het liefst buiten: vogeltrektellen op het Leersumse veld of gewoon lekker wandelen door de uitgestrekte bossen. Want daarvoor zijn we na een korte tijd in Utrecht in eerste instantie in Maarn gaan wonen. Om lekker vanuit huis de natuur in te kunnen lopen en te genieten van al het leven daar in de verschillende seizoenen.