Als u dit leest hoop ik dat er al wat te zien is in de Lindenlaan. Want de eetbare bostuin in de groenstrook, die de oneven van de even straatnummers scheidt, bestaat nu alleen nog op papier en in hoofden. Maar over een tijdje kunnen bessen geplukt worden en lopen bewoners voor het avondeten even de strook in voor wat kruiden.
Inleiding: in de vorige uitgaven van De Modderkoning schreef Richard Zweekhorst al over een pril initiatief ‘moestuinen in het groen’. Hieronder schrijft Marrit Snel over de verdere uitwerking van dit initiatief.
De overgrote meerderheid van de straat reageerde positief op het idee en meer dan de helft van de bewoners wil meehelpen met het aanleggen en onderhouden.
Het is leuk om zelf je omgeving mooier te maken, samen te werken met je buren en de natuur dichtbij huis te zien, te voelen EN te proeven. In steden zijn meer van dit soort initiatieven. Op grasvelden en braakliggende terreinen worden door bewoners buurtmoestuinen ingericht.
Een dorp als Maarn is al groen. Veel plekken die ‘over’ waren zijn vanzelf dichtgegroeid. Bosplantsoenen noemt de gemeente ze. Ze zijn iets tussen een gemeenteplantsoen,met makkelijk te onderhouden rijtjes eenzelfde heesters, en vrije natuur, voor zover je daar in Nederland van kan spreken, in. Hier past geen moestuin met rechte rijtjes, maar een bostuin waar eetbare planten groeien in evenwicht met andere planten, licht- en grondcondities.
De gemeente wil graag dat bewoners meehelpen het openbaar groen te onderhouden en is het ‘samen werken aan uw gemeente’ project gestart. Voor de gemeente is het een mogelijkheid te besparen op het onderhoud. Dat is duidelijk. Maar wat zit er in voor bewoners?
Heel veel. Wie wordt er nu niet blij van zelf vormgeven aan zijn leefomgeving en zich ermee verbonden voelen? Maar dat betekent wel dat je het samen moet doen, dat je dan werkelijk invloed kunt hebben en dat je het doet met respect voor natuur en mens.
De vereniging Maarn-Maarsbergen Natuurlijk is dan een goede partner. Toen ik met deze gedachten op de proppen kwam was ik vooral benieuwd of er al mensen met dit soort initiatieven bezig waren. Het antwoord was: nee. Maar het bestuur stond er zeker voor open. De kennis en de contacten die in huis zijn, hielpen het idee vorm te geven en vooral in het contact met de gemeente helpt dat enorm.
Eerst maar eens klein beginnen. De eerste schop moet nog in de grond. Maar het enthousiasme in de Lindenlaan is veelbelovend. Twee straatgenoten bleken met vergelijkbare plannen rond te lopen. Als dat representatief is voor de rest van Maarn en Maarsbergen… Ik ben heel benieuwd.
door: Marrit Snel
