Enige weken geleden ging de telefoon en kreeg ik van de andere kant van de lijn de volgende vraag in mijn schoot geworpen: 'Met Geert Kappe van MMN, we zijn op zoek naar een nieuwe voorzitter en wat vers bloed, zou jij eens met mij willen praten hierover?'
Inmiddels is de voordracht voor de nieuwe voorzitter van MMN een feit geworden; soms zijn de zaken niet zo lastig als ze vooraf doen vermoeden.
Naast mijn werk als onderzoeker en beheerder van historische tuinen en parken, het begeleiden van vrijwilligers, verzorgen van maatschappelijke stage en scholingsprojecten op de basisscholen, deelname aan de onderzoeksgroep 'De Vrije Tuinlieden' die de relatie van de vrijmetselarij en tuinkunst in Nederland tracht aan te tonen, trainerschap bij SVMM korfbal, actief lid bij het Gilde van Tuinbazen en het Tuinhistorisch Genootschap Cascade, praktijkopleider aan het Wellant college en de Hogeschool Larenstein, … ben ik onlangs, in samenwerking, gestart met het schrijven van een boek over historische bloemperken. Nu wilde het toeval dat ik ging stoppen met het trainen voor de korfbal dus er kwam een gaatje vrij.
Het voorzitterschap van een vereniging als MMN is natuurlijk meer dan een gaatje in de planning en vraagt dus om een weloverwogen beslissing. De doorslag voor het aanvaarden zit hem echt in de samenstelling van het huidige bestuur. Ik heb me laten verrassen door de visie van Thijs, de zorgvuldigheid van Han, de kennis van Gijs en het overzicht van Jaap. Ik denk dat de meeste leden amper in de gaten hebben hoeveel werk er door deze mensen verzet wordt. En met het verzetten van werk kom ik direct tot de scheidend voorzitter Geert, wat een dossierkennis, en hoeveel bijeenkomsten gaat deze man wel niet af. Ieder bestuurslid en/of iedere vrijwilliger vult zijn taak in op een manier die haar of hem past, anders is het niet op te brengen en blijft het eenvoudigweg niet leuk. Het is voor mij een voorwaarde dat een vrijwillige bijdrage aan de maatschappij per definitie leuk moet zijn. Anderzijds ben ik echt een aanhanger van de regel 'vrijwillig maar niet vrijblijvend': als we het doen dan doen we het goed en anders niet!
Mijn persoonlijke missie is de leden te laten ervaren hoe mooi en uniek onze dorpskernen Maarsbergen en Maarn wel niet zijn. Er is zoveel geschiedenis zichtbaar, unieke natuur en heerlijk geurende bossen. Geboren in Maarsbergen en getogen in Maarn, Maarn is al ruim veertig jaar 'mijn' dorp … en Maarsbergen dan? Waarom komt deze vraag er altijd achteraan? Voor mij zijn Maarn en Maarsbergen een vanzelfsprekendheid, waarom? Gewoon omdat het zo is gegroeid. Een voordeel van het samenvoegen van de dorpskernen tot de nieuwe gemeente Utrechtse Heuvelrug is dat het de samenhang tussen Maarn en Maarsbergen heeft versterkt, samen tegen de grote boze gemeente. En toch moeten we het met zijn allen rooien en dus zullen we samenwerken met de gemeente. Persoonlijk weeg ik erg zwaar dat de gemeente het in mijn ogen heeft verzuimd om de eigen identiteit van de dorpskernen te bewaken, laat staan te versterken. Gekscherend roep ik wel eens dat we op weg zijn een klein Almere te worden. Maar natuurlijk zit hier een punt van bezorgdheid, er is een ogenschijnlijk visieloos beleid. Een telefoontje naar de plantsoenendienst … eerst even uitleggen waar de Bakkersweg eigenlijk is … men weet gewoon de weg niet, laat staan dat er een juiste waardering voor onze groene omgeving is. Vanuit mijn bedrijf weet ik als geen ander dat beheer op lange termijn staat of valt met een juiste waardering en een juiste visie. Hier zie ik een schone taak voor onze vereniging.
En toch … het voorzitterschap staat voor mij vooral voor delegeren en organiseren. De juiste mensen op de juiste plekken, ondersteunen, meedenken, enthousiasmeren en vooral communiceren. Waarderen van de kleine dingen, bewaken van de grote lijnen, meedenken en helpen met oplossen, maar als het nodig is ook ergens voor staan en ervoor willen strijden. Soms pittig maar altijd met respect. Mijn grote wens is toch om meer mensen te betrekken bij de vereniging. We hebben zoveel kennis in onze dorpen daar moeten we ons voordeel mee doen. Maar veel mensen zitten naast hun drukke dagelijkse werkzaamheden niet te springen om een bestuursfunctie of een vrijwillige bijdrage waar men niet meer van af kan komen. Maar dat wil niet zeggen dat iemand met veel kennis over een bepaald onderwerp zich niet voor een korte periode wil inzetten voor het behouden of versterken van onze leefomgeving. Die mensen wil ik graag bereiken. Waar zit de kennis en mag MMN voor korte tijd daar gebruik van maken?
En dan is er nog een andere groep mensen: zij die door een handicap in wat voor vorm dan ook buiten de vrijwilligersvijver vallen. Wat wordt er snel een etiket opgeplakt! Natuurlijk is wilgenknotten lastig vanuit een rolstoel maar wat zou ik jullie graag zien in een historisch archief, het raadplegen van databases op internet of het naspitten van de raadverslagen en kapaanvragen. Er is zoveel speurwerk en er is zoveel digitaal beschikbaar. Leer met MMN zoeken in archieven en op internet, werk mee aan onderzoeken want daar gaat zoveel tijd en energie in zitten. Het leuke is dat je er zelf zoveel wijzer van kan worden en daarnaast is het gewoon gezellig om met drie mensen in een oud archief te duiken. We zijn allemaal onderdeel van de maatschappij en iedereen kan daar een bijdrage aan leveren als hij of zij dat wil, zonder uitzonderingen!
Mooi, al met al een heel verhaal maar het geeft een klein beeld van wie ik ben en waar ik voor sta. Meer informatie is natuurlijk digitaal beschikbaar via de Google machine of op www.tuinenvanvroeger.nu of op www.landgoeddeviersprong.nl
door: Richard Zweekhorst