We zien de term 'Dorpsgericht werken' de laatste tijd vaker opduiken in gemeentelijke stukken. Voor de gemeente lijkt het dé manier om de broodnodige bezuinigingen gestalte te kunnen geven. Als voorzitter van MMN praat en denk ik al enige tijd volop mee.
De insteek van dorpsgericht werken is op twee manieren te benaderen:
- Het geld is op en de belastingbijdrage van iedere burger wordt straks aangewend om iedere burger te controleren in de werkzaamheden die hij of zij voor de gemeenschap gaat uitvoeren. Kortom wij betalen en voeren uit, de gemeente controleert vervolgens of wij het goed doen.
- Dorpsgericht werken geeft ruimte voor initiatieven van burgers om hun eigen leefomgeving te verfraaien en te optimaliseren. Daarnaast wordt sociaal contact gestimuleerd en zijn er korte lijnen tussen overheid en burger. Van iedere burger wordt een actieve bijdrage aan de gemeenschap verwacht.
Voorlopig kiezen wij voor de positieve benadering van het vraagstuk en denken we mee hoe de gemeente invulling kan geven aan het nieuwe beleid. We kunnen dit niet zonder elkaar. Onlangs is er een uitstekende nota over het onderwerp 'dorpsgericht werken' verschenen. Het is een verademing om met de betrokken ambtenaar, in samenwerking met wethouder Verhoef, te werken. Deze mensen hebben er zin in, ze luisteren naar op- en aanmerkingen, maar wijken niet van hun missie. Op deze manier worden plannen beter.
De gemeente heeft MMN nodig omdat het dorpsgericht werken veel raakvlakken heeft met het gemeentelijk groenbeleid. Daarnaast zijn we opbouwend kritisch, we denken mee! Een mooi compliment hiervoor kregen we onlangs bij het dorpsbezoek van B&W aan de kern Maarn. Op het gebied van dorpsgericht werken werd de samenwerking met MMN prominent vermeld als voorbeeld van een goede en kansrijke samenwerking. De aanwezige raadsleden sloten ons in de armen en Maarn zou wel eens als een voorbeeldgemeente gelanceerd kunnen worden waar het project kans van slagen heeft.
Helaas moet ik de politiek een beetje ontmoedigen, we moeten wél met de benen op de grond blijven staan. Daarom een aantal kanttekeningen over zaken waar men iets te gemakkelijk overheen stapt.
Het is straks de bedoeling dat de bewoners het plantsoen bij hun voordeur zelf gaan onderhouden. Het eerder in deze Modderkoning behandelde Groenstructuurplan gaat in de financiële onderbouwing er zelfs van uit dat dit gaat lukken. En als het niet lukt, moeten de onderhoudsdoelen bijgesteld worden. Dit gaat ons véél te ver! De bewoner mag best wat aan het groen doen, maar het beleid, het dorpsbeeld en de vaktechnische uitvoering moet toch wel bij de professional komen te liggen. Daarnaast is het van doorslaggevend belang of de mensen bereid zullen zijn om inderdaad iets te gaan doen. In het laatste overleg heb ik de wethouder erop gewezen dat alle lokale verenigingen zitten te springen om vrijwilligers. Vrijwilligers werf je niet gemakkelijk en ze behouden is nog veel lastiger. Mensen die bereid zijn een bijdrage voor de gemeenschap te leveren doen dit vaak al heel lang. Gezien mijn persoonlijke ervaring met vrijwilligersgroepen en maatschappelijke stages weet ik dat dit alles om een goed en zorgvuldig plan vraagt en daarnaast om een belangrijk begrip: 'gunning'. Inwoners gunnen de gemeente veel, maar dat is meestal niet datgene waar de ambtenaren op hopen! De goodwill en het draagvlak zijn er gewoon niet. De gemeente wordt als onbetrouwbaar en onzorgvuldig gezien en is zelf nauwelijks bereid de handen uit de mouwen te steken, vindt men.
Wat we hierbij ook niet willen is dat iedere bewoner het gemeentelijk plantsoen voor zijn of haar deur gaat inrichten als een overloop van de tuin of een uiting van persoonlijke smaak. Dit is niet de manier om met de invulling van de openbare ruimte, die immers van ons allemáál is, om te gaan. Wat we wel zien zitten is bijvoorbeeld dat de bewoners van het Burgemeester Everwijn Langeplein het gezamenlijke initiatief nemen tot aanleg van een mooi bloemperk in het plantsoen. MMN ontwikkelt in samenwerking met de CHC en de woningbouwvereniging een passend plan bij het erfgoed Tuindorp. De gemeente ondersteunt en financiert de beplanting. De bewoners planten het in en onderhouden het perk. Het Burgemeester Everwijn Langeplein krijgt zo een sociale functie in een historisch waardevolle setting, wat ook het belang van het erfgoed benadrukt. Langs de hoofdader van Maarn, de Tuindorpweg, kan iedere inwoner of vakantiegast meegenieten van een mooi aangelegd bloemperk. Op deze manier heeft 'dorpsgericht werken' een meerwaarde en op deze manier geloven we er in. Tot op heden is de gemeente veelvuldig met ons in gesprek geweest over verschillende onderwerpen. Tijd om te praten is er altijd. Helaas moeten we constateren dat wanneer het tijd wordt om te handelen de gemeente nogal eens schittert door afwezigheid. Dit zou een valkuil kunnen worden voor het dorpsgericht werken.
Een plan van een bewoner moet straks besproken worden met de dorpscoördinator. Deze gaat het plan voorleggen aan de betrokken verenigingen en instanties. Bij positief advies gaat het naar de verantwoordelijk wethouder, de raad moet toestemming verlenen en het budget wordt toegekend. Hierna koppelt de dorpscoördinator het besluit terug naar de initiatiefnemer en volgt het inhoudelijk overleg om het plan tot uitvoering te brengen. Het beschikbare jaarbudget voor alle kernen is ongeveer 9.000 euro per jaar. Hierop heb ik, staande de vergadering, het verzoek bij wethouder Verhoef neergelegd of het raam gesloten kon worden voordat dit geld de ruimte uit kon waaien! We gaan straks dus met acht mensen zitten praten om bijvoorbeeld een plan van 200 euro per jaar goed te keuren! Dit alles neemt niet weg dat we in gesprek blijven en zeker ook de voordelen zien van het project.
door: Richard Zweekhorst