Op zaterdag 31 augustus 2008 vond de excursie plaats die bedoeld was als vervolg op de lezing over libellen die in maart werd gehouden. Het verzamelpunt was de parkeerplaats bij de Bergweg. Ongeveer 30 belangstellenden kwamen op de excursie af. Het weer was prachtig, waarschijnlijk de laatste echte zomerdag van dit jaar! Onder leiding van Jos Rademakers trok het gezelschap naar De Zanderij die gewoonlijk is gesloten voor het publiek. Voor ons was dit een mooie gelegenheid om dit gebied weer eens te bekijken.
Aangekomen bij de ingang van het aardkundig monument gaf Jos een korte inleiding en stelde Mark van Veen voor, expert op het gebied van libellen. Deze vertelde op zijn beurt het een en ander over deze bijzonder insecten. Ter plaatse werden ook enkele juffertjes en libellen met behulp van een groot net gevangen en getoond. Mits juist beetgepakt en behandeld kunnen de beestjes dit wel hebben. Bijzonder leuk en leerzaam om ze eens van dichtbij te bekijken.
Hierna trok het gezelschap naar het aardkundig monument op het schiereiland dat midden in de plas van De Zanderij ligt. We waren voor de libellen gekomen, maar als je er toch in de buurt bent, kun je die stenen ook wel even bekijken. Op het eiland gaf Henk van den Beld een korte toelichting over het ontstaan van De Zanderij en het aardkundig monument. Hij wijdde ook enkele woorden aan de toekomst van dit prachtige gebied. Hierover wordt nog door een aantal instanties gesteggeld, men is er nog niet helemaal uit. Zoals we met z’n allen konden zien heeft De Zanderij zich in de loop van de laatste jaren ontwikkeld tot een prachtig natuurgebied. Overigens lagen er op het steneneiland en ook verderop in De Zanderij mensen te zonnen en werd er gezwommen. Die keken wel even vreemd op toen wij als groep voorbij kwamen. En wij eigenlijk ook, het is toch echt 'verboden toegang'. Op het eiland werden de eerste grote glazenmakers en paardenbijters gespot. Zelfs de grote keizerlibel liet zich even zien! De hoge temperatuur maakte de libellen extra actief en het lukte dan ook niet om ze in het vangnet te krijgen. Er waren ook veel bruinrode en zelfs een zwarte heidelibel te zien en natuurlijk de nodige juffertjes.
Vervolgens trokken we met z'n allen om de grote plas heen. Opvallend was hoe de natuur zich hier in de loop van enkele jaren ontwikkeld heeft, een klein paradijs langs de snelweg. Vele libellen en ook andere insecten werden gespot. Sommige leden van het gezelschap waagden zich ook aan de bijzondere planten en stenen. Helemaal bij de westelijke punt van de plas kreeg Mark toch nog een paardenbijter te pakken, een grote en prachtig gekleurde libel. Er zullen weinig paardenbijters zijn die zo enthousiast door een groep mensen zijn bekeken en gefotografeerd (zie foto).
Op dit punt van de tocht kregen we gezelschap van een stel grote loslopende honden die zich gedurende enige tijd uitgebreid en onder luid geblaf in en buiten het water vermaakten. Na enige tijd klonk van de bovenrand van De Zanderij een fluitje en verdwenen de beesten gelukkig. Wie daar floot konden we niet zien. Zoiets moet je in een natuurgebied natuurlijk niet hebben. Zeker niet als je daar ooit nog eens reeën of herten, laat staan dassen zou willen zien. De honden treft geen blaam. Helaas zijn de baasjes zich niet altijd bewust van wat een loslopende hond in de natuur kan aanrichten.
Met z'n allen trokken we vervolgens om de zuidzijde van de plas verder. Het was door het struikgewas niet altijd eenvoudig om de oever van de plas te volgen. Er werden nog vele prachtige echte libellen en waterjuffers waargenomen. We vonden zelfs nog een stelletje paardenbijters, innig verenigd in een paringswiel, dat zie je niet zo vaak! Het was inmiddels tegen vijven en tijd om De Zanderij weer te verlaten. Bij deze tocht was de aandacht natuurlijk gericht op ons onderwerp: de libellen. Maar ook van al het andere dat De Zanderij te bieden heeft, hebben we kunnen genieten. Dank aan Mark voor het vele dat hij ons op dat gebied liet zien en de heldere uitleg daarbij. En aan Jos en Henk voor hun bijdragen aan deze 'natuurlijke topervaring'.
Door: Gijs van Roekel